Monument Joodse begraafplaats geadopteerd.

/in /door

OBS de Dijk heeft op vrijdag 24 januari officieel het monument op de Joodse begraafplaats geadopteerd.

De adoptieceremonie vond plaats op vrijdag 24 januari op de Joodse begraafplaats aan de Westzanerdijk in Zaandam.
In het bijzijn meneer Boas, voorzitter van de Joodse gemeente, droegen de leerlingen van groep 8 gedichten voor die ze zelf geschreven hadden (zie hieronder). Rabbijn Spiero en Els Veenis-Kaak, voorzitter van het Stedelijk 4 en 5 mei Comité Zaanstad, hebben gesproken. Mede dankzij de zeer betrokken en enthousiaste medewerking van groepsleerkracht Marjolein de Louw en locatiedirecteur Wanda Kleiss is het een mooie en bijzondere morgen geworden. De kinderen waren ook erg onder de indruk.

Gedichten
Adopteren monument: ‘de joodse begraafplaats’
Tweede Wereldoorlog
De Duitsers kwamen aan de macht,
En hadden toen heel veel kracht.
Ze vielen eerst andere aan,
En zijn toen naar Nederland gegaan.

Ze kwamen via Maas naar de Waal,
De soldaten waren net een kwaal.
Ze schoten op de mensen,
En niemand zou dit willen wensen.

Ze hebben Amsterdam bezet,
Vooral de joden hebben ze op kampen gezet.
Wat bleef er nog achter?
Een land met verwoestingen en veel doden…
Yagmur

De oorlog

De Duitsers kwamen Nederland binnen,
Ze gingen gelijk beginnen.
Ze bombardeerden Rotterdam,
Maar zelf was het hier niet veilig in Zaandam.
Ze namen joodse mensen mee naar concentratiekampen,
Met zeer gevaarlijke dampen.
Ze zeiden dat ze gingen douchen maar werden verrast,
Ze werden eigenlijk vergast.
Het doet iets met mij,
Laat deze mensen vrij.
Ze moesten hard werken,
Dat kon je aan ze merken.
Ook in het achterhuis,
Was het niet echt pluis.
Het was erg klein,
Dat vonden de mensen niet zo erg fijn.
Er zijn veel mensen overleden,
Veel mensen hebben voor ze gebeden.
Het doet iets met mij, en mijn hart
Ilse

De pijn van binnen

Niet fijn was het om in de Tweede Wereldoorlog te zijn,
Ik weet niet hoe het was, maar ik weet dat het niet fijn was.
Toen viel Duitsland Nederland binnen,
Toen kon de oorlog beginnen.
Sommige mensen gingen schuilen,
Maar sommige konden alleen maar huilen.
Mensen leden aan erge pijnen,
Daarvoor waren nog geen medicijnen.
Het was te erg voor woorden,
Hoe erg de Duitsers de mensen vermoorden.
Ook nu we hier zijn,
Doet het nog steeds heel veel PIJN.
Sam

De vlucht

Altijd op de vlucht, door de wind.
Gaat dat wel goed, mijn vrind?
Hoor de stemmen in je hoofd.
De knal die de straat verdoofd.
Altijd schuilen, het is om te huilen.
Door de bosjes en in kuilen.
Voel de tranen in je ogen vloeien.
Maar ja, het is beter dan handboeien.
Mae-Lynn

Voorafgaand was er in de school (Adriaan Roggestraat 14) een programma ter voorbereiding.
De mini-documentaire over Roosje Drilsma en het monument op de joodse begraafplaats werden vertoond.
Met een daarbij behorend lespakket. Dit gedeelte werd verzorgd door mevrouw Marjan van Baekel – Kan van Stichting Monumenten Spreken.

Films Monumenten Spreken

/in /door

Op zondag 2 februari worden twee mini-documentaires van de Stichting Monumenten Spreken vertoond in het Zaans Museum. 

In het kader van de Holocaust Memorial Day (27 januari) worden er op zondag 2 februari om 14.00
twee mini-documentaires van de Stichting Monumenten Spreken vertoond in het Zaans Museum.

De eerste documentaire heeft betrekking op het monument voor de R.K. kerk Sint Odolphus in Assendelft. Dit monument is een eerbetoon aand e Assendelvers uit het zogenaamde ‘stille’ verzet. De Zaandammerweg kreeg in de oorlog niet voor niets de bijnaam ‘Jodenbreestraat’: er zaten onderduikers in vrijwel elke boerderij. Ook waren er in het dorp mensen actief in het verzorgen van voedsel en etensbonnen, het bezorgen van illegale krantjes en het doorseinen van berichten naar Engeland. Stil verzet was niet ongevaarlijk. Mensen die werden opgepakt moesten vaak naar de concentratiekampen en niet iedereen kwam daarvan terug.

De tweede documentaire is gemaakt naar aanleiding van het monument dat zich in het stadhuis van Zaandam bevindt. Daar ligt in een glazen vitrine een boek met daarin de namen van 169 Joodse inwoners van de zeven voormalige Zaangemeenten die in de oorlog zijn vermoord. Voor de oorlog woonden er 320 Joden in de Zaanstreek, daarvan zijn er dus 169 niet teruggekeerd.

De films worden zonder inleiding vertoond en zijn vrij toegankelijk. Als u ook het museum wilt bekijken dan moet u wel een kaartje kopen of uw museumjaarkaart laten zien.

Herdenking Februaristaking 2014

/in /door

Op dinsdag 25 februari 1941 begon het enige massale openlijke protest tegen de Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog. De Februaristaking verraste de Duitsers en leidde tot een verzetsgeest in de onze regio.

Staakt! Staakt! Staakt!!!
De Amsterdamse CPNers Willem Kraan en Piet Nak worden gezien als de initiators van een staking die spontaan en snel om zich heen greep. Op de vroege morgen van 25 februari 1941 begon de staking. De Amsterdamse trams reden bijna niet meer en leden van de Communistische Partij Nederland (CPN) deelden het manifest ‘Staakt! Staakt! Staakt!!!’ uit. Het breidde zich uit als een olievlek en ’s middags was de staking in de hoofdstad al massaal. Er ontstond een opstand die voor het eerst de ware aard van de bezetter onthulde en een verzetsgeest ontvlamde bij de Amsterdammers en de Zaankanters.

Staking in de Zaanstreek
Op woensdag 26 februari sloeg de vonk vanuit de hoofdstad over op de Zaanstreek. Amsterdamse werknemers van Zaanse bedrijven en plaatselijke leden van de CPN mobiliseerden hun collega’s. Bijzonder was dat de staking breed werd gedragen. Zowel arbeiders als werkgevers van bijna alle gezindten sloten zich aan. Uiteindelijk sloeg de bezetter de staking neer. In Amsterdam vielen negen doden. In de Zaanstreek één. Amsterdam en Zaandam moesten hoge boetes betalen en het kostte burgemeester In ’t Veld uiteindelijk zijn baan. Een aantal kopstukken van de CPN werd opgepakt en later gefusilleerd.

Herdenking 2014
Op woensdagmorgen 26 februari 2014 kondigde burgemeester Faber van Zaanstad om 10.00 uur een minuut stilte aan. Daarna legden verschillende organisaties en personen bloemen bij het herdenkingsmonument op de Wilhelminabrug tegenover het Zaantheater. Het monument ‘Staakt! Staakt! Staakt!!!’ is gemaakt door de verzetsstrijder en beeldend kunstenaar Truus Menger-Oversteeg. Voorafgaand aan de herdenking luidde de klankschaal van het Mensenrechtenmonument. Na de herdenking sprak burgemeester P.J. Möhlmann van oostzaan in het Zaantheater en was er een documentaire van Stichting Monumenten Spreken te zien.

 

Boek J.H. Op den Velde

/in /door

In november 2013 kwam het boek J.H. Op den Velde. Deelnemer aan het Verzet in de Zaanstreek uit, het resultaat van een langlopend onderzoek door de drie zoons van de hoofdrolspeler.

op-den-veldeHenk Op den Velde keerde zich al snel tegen het nationaalsocialisme. De radiohandelaar werd marconist voor achtereenvolgens de Ordedienst en de Raad van Verzet. Als een van de weinigen wist hij contact te leggen met de in Londen bivakkerende regering in ballingschap en gedurende langere tijd verzetsboodschappen te zenden en te ontvangen. Dat ging goed tot het moment dat de Sicherheitsdienst binnenviel in zijn zaak aan de Westzijde. ‘Hein’ zou zijn gevangenschap niet overleven.

De publicatie J.H. Op den Velde. Deelnemer aan het Verzet in de Zaanstreek bevat veel details, documenten en foto’s die niet eerder werden geopenbaard. Alleen al daarom is het een waardevolle aanvulling op de bestaande verzetsliteratuur. Het in alle opzichten stevige boek geeft een goed beeld van Op den velde in zowel de vooroorlogse periode als na de bezetting van Nederland. Het boek is te koop bij de Bruna-filialen in Zaandam en Wormerveer. De kosten voor het boek bedragen €19,95.

Herdenking Kristallnacht

/in /door

Op zaterdag 9 november 2013 was het 75 jaar geleden dat in Duitsland de Kristallnacht plaatsvond. Het Gemeentearchief Zaanstad, het Stedelijk 4 en 5 mei Comité, Monumenten Spreken en het Bureau Discriminatiezaken zorgden in het Zaandamse filmtheater

Op 9 november 1938 vonden in heel Duitsland door de rijksoverheid gestimuleerde antisemitische lynchpartijen plaats. Daarbij vielen ongeveer vierhonderd doden. Duizend tot tweeduizend synagogen werden die nacht in brand gestoken en ongeveer 7500 bedrijven van joden vernield. De overheidspogrom vormde de aanzet tot de Endlösung, de nazistische poging om alle Europese joden te vermoorden.

Hoewel Nederland – dat de goede banden met het buurland wilde handhaven – vanaf december 1938 de toegang beperkte voor joodse vluchtelingen, probeerden tienduizenden Duitse en Oostenrijkse joden de grens over te steken. In de jaren voor de bezetting van Nederland kwamen zo’n 150 van deze asielzoekers in de Zaanstreek terecht. Daar werden ze onder meer bijgestaan door het in november 1938 opgerichte Joodsche Vluchtelingen-Comité Zaanstreek. Sommigen zouden de oorlog overleven, anderen werden vermoord in de Duitse vernietigingskampen.

De avond in De Fabriek bestond uit het vertonen van veelal uniek filmmateriaal dat de Tweede Wereldoorlog in de Zaanstreek laat zien. Er werden zowel beelden uit de jaren 1940-1945 als naoorlogse documentaires over die periode getoond. Daaronder bevond zich een nieuw, door Monumenten Spreken gemaakte film over Roosje Drilsma, een Zaans-joodse meisje uit Zaandam. Na afloop was er een optreden van De Kift. De avond was een groot succes, de zaal was uitverkocht!

Bijeenkomst Zaanse oud-verzetsmensen

/in /door

Afgelopen zondag 5 mei was de jaarlijkse reunie van oud-verzetsmensen uit de Zaanstreek.

Zorgcentrum Het Mennistenerf had op deze zonnige lentedag haar deuren geopend voor de genodigden van de reünie.
Met een kopje koffie, een gebakje en de prachtige muziek van ’t Saens Accordeon Ensemble werd iedereen hartelijk ontvangen.

Blij om elkaar weer te zien werd er heel wat afgekust en omhelsd. Het saamhorigheidsgevoel was bijna tastbaar.
Dat benadrukte Wim van Nieuwenhuijse, voorzitter van de Contactgroep Stichting 1940-1945 nog eens door voordat hij aan zijn toespraak begon, het woord te geven aan een dame die door ziekte vorig jaar niet aanwezig had kunnen zijn. Zij was toen door de oud-verzetsmensen overspoeld met kaartjes en bossen bloemen. Daarvoor wilde zij iedereen heel erg bedanken.

Loco-burgemeester Jeroen Olthof had als thema voor zijn toespraak de vrijheid van meningsuiting, maar rekening houdend met een ander. Dat is ook het thema van het Nationaal Comité: “Vrijheid spreek je af”.

Els Veenis-Kaak, voorzitter van het Stedelijk Comité 4 en 5 mei besloot de toespraken met een dankwoord gericht aan het gemeentebestuur van Zaanstad die deze middag mogelijk had gemaakt.

Na de toespraken was er tijd om onder het genot van een hapje en een drankje, verhalen van vroeger op te halen en bij te praten. Die tijd werd gretig benut; het was een heel gezellige, geslaagde bijeenkomst waar ondanks het zware thema het feestelijke gevoel van deze bevrijdingsdag overheerste.

Herdenking Joodse slachtoffers Zaandam op 3 mei 2013

/in /door

De herdenking van de joodse slachtoffers uit de voormalige Zaangemeenten is dit jaar vervroegd naar vrijdagmiddag 3 mei. Om 14.00 uur herdenkt Zaanstad de 171 omgekomen Joodse burgers op de Joodse begraafplaats.

Sabbat
Normaal is de herdenking van slachtoffers op 4 mei, maar dit jaar valt deze dag op sabbat. Vandaar dat de herdenking van de Joodse slachtoffers verschuift naar vrijdag 3 mei om 14.00 uur. Alleen in de jaren dat 4 mei op de Joodse rustdag valt is dit het geval. In de overige jaren is de herdenking op de Joodse begraafplaats net als overal op 4 mei.

Joodse slachtoffers
Op 14 januari 1942 hoorden 270 Joodse inwoners van Zaandam en 98 stateloze Joden dat ze zich op moesten maken voor vertrek. Op 17 januari moesten ze gedwongen verhuizen naar het Joodse getto in Amsterdam. Van daaruit volgde deportatie naar het doorgangskamp Westerbork. In maart en april van 1942 ondergingen de Joden uit de andere Zaangemeenten hetzelfde lot.

Zaanse Joden als eerste
De Zaanse Joden waren de eersten in Nederland die naar Amsterdam werden gedeporteerd. Waarschijnlijke oorzaak is de hevigheid van de Februaristaking in combinatie met de gunstige ligging van de Zaanstreek ten opzichte van Amsterdam en Van Ravenswaaij, de fanatieke Nationaalsocialistische burgemeester van Zaandam.

Herdenking: vrijdag 3 mei om 14.00 uur in Zaandam
Op vrijdag 3 mei spreekt wethouder R. Linnekamp namens de gemeente Zaanstad op de Joodse begraafplaats. Voorzitter van het Stedelijk 4 en 5 Mei Comité Zaanstad, Els Veenis-Kaak, noemt de namen van de slachtoffers die op de opengelagen pagina staan van het gedenkboek dat op het gemeentehuis ligt.

Belangstellenden zijn van harte welkom tijdens de herdenking op 3 mei om 14.00 uur op de Westzanerdijk 310-312 in Zaandam.

Scherven doorbreekt één van de laatste taboes WOII

/in /door

Kinderen van ‘foute Nederlanders’ hebben jarenlang gezwegen over het verleden van hun ouders. Of doen het nog. Over dit laatste taboe gaat het boek Scherven van de Zaanse auteur Bettina Drion.

schervenTijdens de druk bezette bijeenkomst in De Fabriek presenteerde auteur Bettina Drion haar boek Scherven. Het was een indringende bijeenkomst waar naast de hoofdpersonen uit het boek en veel belangstellenden ook Paul Brood, Hoofd publicaties van het Nationaal Archief en Cuny Holthuis-Buve, voorzitter van Stichting Werkgroep Herkenning, aanwezig waren. De laatste organisatie verleent ondersteuning aan nazaten van foute Nederlanders.

Geen schuld, wel gestraft
In Scherven staan kinderen van foute Nederlanders centraal. Vaak zijn ze nog erg jong als de oorlog eindigt. Of zelfs nog niet eens geboren. Ze hebben geen benul van, laat staan schuld aan, de keuzes van hun ouders, maar worden na de oorlog wel keihard afgerekend op het verleden van hun vader en moeder. Meteen na de bevrijding moeten hun ouders naar interneringskampen en komen deze kinderen in pleeggezinnen of op straat terecht. Vaak worden hun moeders kaalgeschoren, terwijl het meestal alleen de vader was die koos voor het nationaalsocialisme. Daarbij komt nog de afkeer van de overige Nederlanders die zich na de oorlog op deze kinderen wreken. Dit alles leidt tot het verstoppen en wegstoppen van het familieverleden. In Scherven vertellen nazaten van foute Nederlanders op een persoonlijke en indringende manier hun aangrijpende levensverhaal.

Nog steeds een taboe
Vaak zwijgt de familie. Zowel de ouders als de kinderen zelf. Schaamte, gevaar voor uitstoting en loyaliteit naar vader en moeder spelen hierbij een grote rol. Tot vandaag toe. Op Grimbert Rost van Tonningen na wil niemand met zijn of haar echte naam in het boek. Eén geïnterviewde trekt zich op het laatste moment terug en één wil een aantal mogelijke herkenbare feiten over haar vader eruit hebben. En dat 68 jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog. Nog niet zo lang geleden leidt een voorgenomen toespraak van Rost van Tonningen in een synagoge en tijdens een 5 mei herdenking tot flinke ophef. Louter en alleen om zijn achternaam en de daden van zijn ouders. Terwijl hij zelf van jongs af aan de politieke denkbeelden en de daden van zijn ouders in de oorlog verwerpt. ‘Mijn moeder was politiek zo maf als een ketel’, zegt hij in het boek.

Kleinkind gefusilleerde NSB’er
Bettina Drion ontdekt zestien jaar geleden dat haar opa een gefusilleerde NSB’er is. Ze weet dat haar grootvader in de oorlog is omgekomen, maar denkt tot 1996 dat hij een slachtoffer van de nazi’s is. Haar vader houdt het al die tijd verborgen om zijn kinderen niet met het verleden van zijn eigen vader te belasten. Tegelijkertijd is er ook bij hem altijd de angst dat het ontdekt wordt. Als zeer getalenteerde jonge voetballer presteert hij in een wedstrijd zelfs bewust ondermaats als hij een bekende scout van Ajax langs de lijn ziet staan. Bang dat de Amsterdamse club zijn gegevens natrekt en het verleden van zijn vader ontdekt. Hij houdt zich ook op andere gebieden op de vlakte en gedraagt zich tot 2011 bewust onopvallend.

Van Porselein tot Scherven
Tien jaar nadat Bettina Drion hoort dat haar opa fout was besluit zij het verhaal op papier te zetten. Ze interviewt haar vader op verschillende manieren om het verborgen verleden op te halen. Hij heeft zijn jeugdherinneringen tot en met de oorlog volledig verdrongen en stukje bij beetje komen flarden herinneringen weer naar boven. Uiteindelijk schrijft Drion daar de roman Porselein over. Na de publicatie in 2011 krijgt ze heel veel reacties van mensen die hetzelfde hebben meegemaakt als haar vader en zijzelf. Ze besluit daardoor om ook haar volgende boek aan het onderwerp te wijden. Dit keer met het non-fictieboek Scherven.

Doorbreken van het zwijgen
Zwijgen en vooral de stap om het te doorbreken, of juist niet, is de rode draad van Scherven. Voor Grimbert Rost van Tonningen is er geen keuze. Zijn naam is te bekend en zijn moeder weigert een andere naam voor hem als een schooldirecteur dat voorstelt. Anderen zwijgen of willen anoniem blijven. En dit laatste brengt automatisch de angst met zich mee dat het foute verleden ontdekt wordt. Dit geldt ook voor de vader van Bettina Drion. Hoewel het onderzoek naar het verleden vaak confronterend is, wil hij toch dat het gepubliceerd wordt. Sinds die dag is hij een ander mens geworden. Hij is vrolijker, meer open en tijdens de presentatie van Porselein houdt hij zelfs onverwacht een toespraak.

Twee miljoen nazaten foute Nederlanders
Hoewel Drion het niet met zoveel woorden zegt, komt uit de interviews naar voren dat het doorbreken van het zwijgen voor veel opluchting zorgt. Dan blijken deze nazaten helemaal niet alleen te staan. Verre van dat. Paul Brood, hoofd publicaties van het Nationaal Archief nam het eerste exemplaar van Scherven in ontvangst. Hier liggen ook 500.000 dossiers van collaborateurs in het Centraal Archief Bijzondere Rechtspleging (CABR). Een rekensom met dit aantal komt uit op ongeveer anderhalf tot twee miljoen nazaten van foute Nederlanders. En dat is niet de enige verademing, want daarnaast reageert de omgeving meestal positief op de ‘coming out’.

Pageturner
Scherven krijgt veel aandacht in de landelijke en regionale media. Het Noordhollands Dagblad noemt het boek in de recensie ‘zo echt en indringend, een pageturner’. En dat is bijzonder voor een non-fictieboek met zo’n zwaar onderwerp. Bettina Drion hierover: ‘Het is mooi dat het boek met dit thema veel aandacht krijgt in de pers. Ik hoop hiermee mijn steentje bij te dragen aan het doorbreken van één van de laatste taboes rondom de Tweede Wereldoorlog.’

Scherven kost € 16,95 en is verkrijgbaar bij de boekhandel en bol.com.
Uitgeverij Marmer, 185 blz.

Jeugd schrijft gedichten

/in /door

Voor de herdenking van de Februaristaking schreven een aantal scholieren uit groep 8 van OBS De Dijk-Oost drie gedichten en voor de Hannie Schaft Herdenking schreven twee leerlingen van de Hannie Schaftschool twee gedichten.

Respect

Staken staken staken!
Tegen alle haken.
Het was niet eerlijk,
Maar Hitler vond het heerlijk.
Ik heb veel respect voor de mensen die staakten,
Vooral voor de mensen die het mogelijk maakten.
Ze zijn opgekomen voor familie en vrienden,
Ze zijn niet de mensen die de oorlog verdienden!
Gelukkig is het na 5 jaar goed gekomen,
Joden kunnen weer veilig wonen.
Het waren 5 jaren teveel,
Daarom nu alsjeblieft 1 minuut stil.

Door Jasper Geerdink

Een wens

Er was een oorlog lang geleden.
Maar nu is er weer vrede.
Het was een lange en moeilijke tijd,
Iedereen was wel een familielid kwijt.
Dat waren de joden,
De Duitsers wilden hen doden.
Ze gingen naar een kamp,
Daar was niet eens een lamp.
Dat was geen pretje,
De mensen droegen een pas met een petje.
Dit allemaal moest van Hitler, dat was een fout mens.
Alle mensen hadden één wens.
HET MOEST STOPPEN!
Want ze moesten zich altijd maar verstoppen.
Zo is de staking begonnen,
Om de oorlog af te ronden.
Eindelijk, de oorlog is voorbij,
En iedereen was weer blij.
Nou ja, sommige mensen waren hun familielid kwijt.
Maar dat kwam wel weer bij tijd.

Door Nicky van der Laan

Helden

In 1940 vielen de Duitsers Nederland aan,
Overal zag je ze met geweren staan.
Hitler was de baas,
Hij was een echte dwaas.
De Duitsers namen de joden mee.
Ze waren overbodig, niet meer nodig!
Het was een wrede tijd,
We raakten echt heel veel mensen kwijt.
Ze vonden joden stomme mensen
Die in de kampen niks hadden te wensen.
Mannen en vrouwen moesten uit elkaar,
Ze werden gedwongen en trokken aan hun haar.
De Duitsers waren heel erg hard,
Maar misschien ook wel heel verward.
Veel mensen hoopten op een beter leven
Het onrecht werd hen teveel!
25 februari 1941, mensen kwamen voor elkaar op.
Staken deden ze met zijn allen,
Ze wilden niet dat er nog meer doden zouden vallen.
Met vrees voor eigen leven,
Stonden ze te beven…
Helden waren zij,
De oorlog is voorbij.

We zullen ze nooit vergeten!

Door Mikky van Slooten en Janelle Fernand

Voor de Hannie Schaft herdenking schreven 2 leerlingen van de Hannie Schafschool deze gedichten:

Vrijheid voor iedereen

Vrijheid, vrijheid is voor iedereen
Vrijheid moet je delen, het is niet voor jou alleen.
Je moet je fijn voelen en niet vast zitten aan een ketting.
Niet behandeld worden als een hond en niet eten van de grond.
Niet werken tot je dood valt .
Zo moet een mens niet behandeld worden.
Op te veel plekken worden mensen behandeld als dieren.
Die mensen krijgen niet het respect dat ze verdienen.
En als ik daar aan denk word ik verdrietig.
Ik wil dat dat nergens meer voorkomt.
Het moet overal verboden worden.
En echt, echt, echt nooit meer voorkomen.

Door Mesie Sijbrandij

Vrijheid of onderdrukking?

Vrijheid is voor ons net zoals ademen.
Wij zijn opgegroeid in een wereld waar alles kan.
Een eigen mening, recht op onderdak, recht op onderwijs.
Dat klinkt voor ons zo normaal.
Maar voor andere mensen is dit echter een droom.
Zij zijn opgegroeid in een wereld waar mensen onderdrukt worden.
Voor hun is vrijheid geen optie.
Werken, geld verdienen voor hun baas…dat is het enige waaraan zij kunnen denken, de hele dag door.
Ze worden niet beschouwd als mensen maar als beesten.
Samen kunnen we het verschil maken.
Wij kunnen er voor zorgen dat ook zij rechten hebben.
Stel je eens voor een wereld waarin mensen elkaar respecteren, een wereld waarin iedereen gelijk is.
Maar zolang wij niks doen, gebeurt er ook niks.
Dan blijven zij, helemaal aan de andere kant van de aardbol, in deze koude wrede wereld leven.
Laat dat niet gebeuren.
En denk niet dat vrijheid normaal is, want voor hun is dat echt een droom….

Door Merel van den Burg

Bets Schermer Voorzitter Contactgroep Stichting 1940-1945 overleden

/in /door

Vrijdag 21 september 2012 is mevrouw Bets Schermer-de Graaf op 72-jarige leeftijd overleden. Zij was sinds 2008 voorzitter van de Contactgroep Stichting 1940-1945 Verzetsgepensioneerden Zaanstreek-Waterland.

Als opvolgster van Wim Blank en kind van verzetsstrijders was zij de eerste voorzitter die zelf geen verzetsverleden had, maar daar wel haar hele leven mee is geconfronteerd.

Voorzitter van het Stedelijk 4 en 5 Mei Comité Zaanstad Els Veenis-Kaak: “De afgelopen jaren werkte ik regelmatig samen met Bets Schermer. Zij was een bijzondere en doortastende vrouw en heeft veel bereikt in de periode van haar voorzitterschap. Wij gaan haar missen: als voorzitter van de Contactgroep, maar bovenal ook als mens.’

Voormalig wethouder en vice-voorzitter van de Contactgroep Stichting 1940-1945 Verzetsgepensioneerden Zaanstreek-Waterland neemt de functie van Bets Schermer per direct over.

Het Stedelijk 4 en 5 Mei Comité Zaanstad wenst haar familie en allen die haar dierbaar zijn heel veel sterkte met het verwerken van dit grote verlies.