Gedichten Holocaust Memorial Day 2025
Tijdens de herdenking van de bevrijding van Auschwitz hebben 5 leerlingen van OBS De Dijk West gedichten voorgedragen. Na een gastles van Jorna Tas hebben zij deze gedichten zelf geschreven.
Vertrekken
Hoe voelde het om in die tijd te leven?
Hoe zag het eruit?
Wat hoorde je?
Dingen die ik me niet kan voorstellen.
Hoe is het om weg te moeten bij je papa en
mama?
Weg van al je vriendjes en vriendinnetjes.
Mee met de Duitsers weg van iedereen.
Je mag niks.
Verplicht lopen de joodse mensen met een
joodse ster.
Je wordt anders gezien als al de andere
kinderen.
Jaylee
Op weg
Op weg naar buiten Om buiten te spelen.
Op weg naar huis Om te rusten.
Maar dan dan zie je een brief.
Je moet weg weg van jouw huis.
Je moet alles inpakken
Om naar een concentratiekamp te gaan.
Op weg naar de dood.
Hoe zou Roosje zich voelen?
Overal op weg gaan.
Behalve naar huis.
Lilly
Mensen
Mensen zijn mensen. Iedereen is gelijk. Dat weten we nu wel.
Maar toen niet.
Er leefden heel veel mensen.
Maar zij zijn anders.
Zij moesten weg. En dachten.
Maar wij zijn toch ook mensen.
Dat is ook zo. Maar dat wisten zij niet.
Toen werden mensen nummers.
Maar dat wisten anderen niet.
Misschien wel. Maar zeiden dat niet.
En toen waren mensen weer mensen, iedereen is weer gelijk.
Dat blijkt nu wel.
Maar ergens anders misschien niet.
Maar dit vergeten we niet.
Femke
Daarom staan we hier
Het was zo ver 1 september 1939 de oorlog begon.
Hoe was het voor de joodse mensen?
Hoe voelde ze zich?
Daar komen we nooit achter.
Daar wat we wel weten is dat het niet leuk was.
Het was eng voor ze.
Ze waren bang.
Ze waren verdrietig.
Gezinnen zijn verscheurd door de oorlog.
Ze zijn vergast of ze moesten werken.
Daarom staan we hier om ze te herdenken.
Zoey
Nu staan we hier
Op deze plek,
Speelde er tientallen jaren geleden veel af.
Er was paniek en verdriet,
Mensen waren bang.
Wat zal er nog komen?
Wanneer is het afgelopen?
Hopeloos dachten mensen na.
En nu staan we hier.
De joden te herdenken.
Hoe zouden ze zich voelen?
Daar komen we nooit achter.
Zoveel verdriet je kan het je niet voorstellen.
Deze stad, deze plek,
Heeft honderden herinneringen.
En we zullen nooit vergeten
Wat hier heeft afgespeeld.
Aylin